ԹԵ ԿՈՐՑՐԻՔ, ԷԼ ՉԵՔ ԳՏՆԻ

Ջուրը Կրակն ու Պատիվը ընկերանում են, շատ են ման գալիս, շատ բան են տեսնում ու սովորում։

Մի անգամ էլ զրուցելիս ասում են.

— Հանկարծ որ իրար կորցնեք, ո՞նց գտնենք։

Ջուրը թե.

— Որտեղ կանաչ խոտ տեսնեք, ես նրա տակին եմ։

— Հենց որ մի տեղ ծուխ տեսնեք, իմացեք, որ ես էլ նրա տակին եմ, — ասում է Կրակը։

Պատիվը լռում էր։

— Դու՞ ինչի չես խոսում, — հարցնում են ընկերները, — քե՞զ ոնց գտնենք։

— Աշխատեք ինձ չկորցնել, որ կորցրիք, էլ չեք կարող գտնել, — պատասխանում է Պատիվը։

Հայ ժողովրդական առակներ