ՄԱՅՐԵՆԻ ԽՈՍՔ
Առվակի պես հոսում,
Խոխոջում է խաղաղ,
Կարոտ ու սեր հյուսում,
Դառնում ասք ու հեքիաթ,
Եվ սուրբ աղոթագիրք,
Ներշնչում մեզ հավատ,
Զորացնում մեր հոգին։
Մեր մայրենին անառ,
Մեր բարբառը վճիտ,
Մաշտոցից շունչ առած՝
Հավերժ պիտի հնչի…
Գրադարանը բաց սեղան է, որի շուրջ հրավիրված է ամեն ոք,,,
Առվակի պես հոսում,
Խոխոջում է խաղաղ,
Կարոտ ու սեր հյուսում,
Դառնում ասք ու հեքիաթ,
Եվ սուրբ աղոթագիրք,
Ներշնչում մեզ հավատ,
Զորացնում մեր հոգին։
Մեր մայրենին անառ,
Մեր բարբառը վճիտ,
Մաշտոցից շունչ առած՝
Հավերժ պիտի հնչի…