Մեջբերումներ գրքերից

Ծովը նրանով է ծով, որ երբեմն դուրս է գալիս իր ափերից, նաև ավերվածություններ է անում: Եթե դուրս չգա ափերից, ծովը

Աշուն է. օրերը ցրտում են… Գիշերը սուզվում է միգում. Այնքան քնքշություն կա սրտում իմ, Այնքան մեղմություն իմ հոգում։ Այնքա՜ն տխրություն,

ՄԵՆՔ 1. Եվ ի՜նչ էինք մենք Ու երկիրը մեր, Եթե ծուռ նստենք, բայց խոսենք շիտա՛կ.- Եթե նավ՝ ապա չո՜ր ժայռի

«Երանի նրանց, որոնք մեռան միամտության մեջ՝ հավատալով, որ հայոց հարցը պիտի լուծվի հայ ժողովրդի երջանկության համար: Ես մի մխիթարանք ունեմ

Ե՛վ բիրտ, և՛ գռեհ, և՛ հոռի էր քո Ոգին՝ դարերի տաժանքից ելած,– Որպես դարավոր դաշտ սմբակակոխ՝ Բյուր բանակների ոտքերով վարած…

«Կեսգիշերային այս լռության մեջ Նշանդ օրհնյալ` ձեռքիս մատներով Քեզ եմ կարկառում, ո՜վ ամենատես, Որ անգիտության խավարով երբեք չես աղոտանում, Այլ

Զարմանալի՛ հայՊապդ թուրքահայ,Հայրդ ռուսահայ,Դու ֆրանսահայ,…Զարմանալի հա՜յ…Սասունում ծնված,Բեյրութում ապրած,Էջմիածնում մեռած…Զարմանալի՜ հայ։Տղադ Սևանում,Թոռդ Միլանում,Ծոռդ Թեհրանում։Քո սերմը վաղու՜ց քեզ չիհասկանում…Առանց պապ ու տատ,Հայրենական